คำพิพากษา...จาก "เข็มทิศชีวิต"

เมื่อวานได้อ่านหนังสือ " เข็มทิศชีวิต" ของ "คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง"
รู้สกดีทุกเรื่อง อยากขออนุญาตคัดบางส่วนของเรื่องนี้มาให้อ่าน

........................คำพิพากษา.........................
เราตัดสินคนอื่นตลอดเวลา ลองนึกทบทวนดูเวลาที่มีใครมีความเห็น
ตีค่าความคิด วัดจิตสำนึกของเรา เราจะไม่ชอบเลย
ที่เขาเอากรอบความคิดของเขา เอาประสบการณ์ส่วนตัวของเขา
มาเป็นบรรทัดฐานในการตีค่า ว่าเราเป็นอย่างไร
แล้วพูดบอกเหมือนติดป้ายให้เราตามความคิดของเขา
เราก็ไม่ชอบ
คนอื่นก็เหมือนกัน
ไม่มีใครอยากถูกตัดสินตีค่าตลอดเวลา
เราไม่มีทางรู้จักใครจนสามารถประเมินคุณค่าของใครได้อย่างแท้จริง
เพราะเราไม่ได้นั่งอยู่ในใจของเขา
คนแต่ละคนมีเหตุผลในการทำ พูด คิดของตัวเอง
ตามประสบการณ์ ตามแรงผลักในใจและสถานการณ์ที่เขาเผชิญ
.......................................................................................
เมื่อเราเข้าใจเห็นธรรมชาติที่ร้ายกาจ น่าเกลียดของตัวเอง
เราก็จะเข้าใจเวลาที่คนอื่นเป็นเหมือนเรา
ถ้าความรู้สึกนึกคิด และคำพูดของเราไม่ได้มีน้ำหนัก
ไม่ได้เป็นแก่นสารที่คงทน
เป็นสิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นแล้วก็หายไป
คำพูด คำวิจารณ์ของคนอื่น
ที่สักแต่เป็นคลื่นเสียงลอยอยู่ในอากาศเพียงครู่เดียวก็หายไป
ก็ไม่น่าจะทำร้าย ไม่เป็นก้อนหินหนักให้ใจเราแบกเหมือนกัน
...................................................................................